1001 Gedichten
vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Duister woud
Helemaal alleen loop ik te dwalen.
In een bos vol duister,
vol gruwel,
vol angst.
Schrik slaat me om het hart bij elk geluid.
Een gure wind wrijft langs mijn wang,
grijpt me vast,
sleurt me mee.
Naar een plek vol vrees en pijn.
Ik probeer te staan,
maar mijn benen werken niet mee.
Ik probeer te schreeuwen,
maar uit mijn keel klinkt geen geluid.
De duisternis word me te zwaar.
Mijn ogen vallen dicht.
En sluiten, voor altijd.
Ingezonden door
Geplaatst op
09-05-2013
Geef uw waardering
Op basis van 10 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
AngstschrikReacties op ‘Duister woud’
-
Leuk gedicht
Bi-proud-of-you - 03-08-2013 om 14:22