zeuren
jaren lang heb ik gezeurt over een parkiet,
maar nee,
ik kreeg die niet.
boos schold ik mijn moeder uit,
maar effect?
nee, dat had het ook niet.
nu snap ik eigenlijk wie ik uitschold,
mezelf.
ik had boos op mezelf moeten zijn,
altijd moest ik zeuren.
zeuren om een paard, parkiet,
overal eigenlijk voor wie het inziet.
mensen in derdewerelddeel landen zeuren niet over een paard, iphone, of wat dan ook.
hun zullen alleen maar hopen op een mooie toekomst,
waarvan wij kunnen zeggen dat dat toch al zou gebeuren.
we hebben dus geluk met wat we hebben,
dus moeten we zeker niet zeuren.
Ingezonden door
Geplaatst op
07-05-2013
Over dit gedicht
ik heb dit geschreven omdat ik een boodschap wil overbrengen die leert dat je blij moet zijn met wat je hebt
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Levensgedicht ZeurenReacties op ‘zeuren’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!