trauma.

mijn vriendin wilde een eind aan haar leven.
ze wilde haar familie vrienden en mij opgeven.

Moest ik haar tegenhouden?
moest ik haar stoppen?
Ze deed het voor mijn neus.
Maar het was haar toch haar keus...
Ze nam overdosis pillen,
ze wilde haar leven wegslikken.
paniek in mijn ogen,
112 gebeld vuur rode ogen.

mama dood..
papa dood..
jessica dood..
en zij wilt dood?

Jessica vocht voor haar leven,
vocht tegen kanker.

En Mylene maakte een eind
aan haar eindeloze mooie leven?
Overstuur moest ik mee naar het politie bureau
vertellen wat er was gebeurt,

Verraad ik haar nu?
Is ze in mij teleurgesteld?

Onderweg in het auto ritje kreeg die politie man een telefoontje
het was te laat, het was over, ze is er niet meer...

ze is gegaan.
Tranen in mijn ogen,
tranen rollen over mijn wangen.

hoe moet ik hier overheen komen?
Hoe moet ik mijn leven nog opvangen?

R.I.P. 9'11'11.

Het is nu 2 jaar later.
Nog steeds durf ik er met niemand over te praten.
Ik slik geen medicijnen meer,
heb slapeloze nachten.

tot vorige maand.

Vriendinnen en ik gingen stappen.
We gingen alcohol drinken en naar snacks happen.

ze hadden xtc mee
en ik nam er ook 1

twijfels sloegen toe;
Zal ik het doen?
of ga ik dan dood?

Het is 2 jaar geleden,
ik moet er overheen.

Met brandende ogen zei ik "ja",
het voelde zo fijn.

het was heerlijk,
en de week er op weer.

Toen kwam Remco op mijn pad,
"Waar ben jij mee bezig schat?!"

Een overdreven boze Remco,
Ik gaf hem een zoen,
hij duwde me weg.

hij wist niet meer wat hij moest doen.
tranen in zijn ogen.

Hoe heb ik zo dom kunnen zijn?
Waarom heb ik gelogen?

Hij gaf me een knuffel,
en zei "alles komt goed schat."

Ik vertelde hem,
"ik wil jou ook niet kwijt.
Papa, mama, jessica..."

Hij drukte me tegen hem aan,
en ik voelde een kleine traan.

een traan op zijn wang.
"lieve schat, je raakt me niet kwijt.
wat er ook gebeurt, ik ben bij jou,
ben er voor jou. Niemand komt
aan jou, niemand komt aan mijn
meisje, ik blijf bij jou."

Een week later,
lig ik naast hem op de bank.

Zonder pillen
zonder medicijnen.

Als ik Remco niet had,
Was ik er niet meer.

Ik kan niet beschrijven,
hoeveel ik van remco hou.

Maar ik hou meer van Remco,
dat ik mijn ouders & Jessica mis.

En Myléne?
Nee, die ga ik nooit missen.

Heb soms schuldgevoelens,
nachtmerries en pijn.

Maar zonder Remco
kan ik het leven niet aan.