Een weg door het grid

niet geloofd
onbegrepen
chaos in mijn hoofd
keel dichtgeknepen

emotie binnen laten
niet laten gaan
waardigheid daar gelaten
blijvend erboven staan

zelf wetende
de onrust neemt bezit
zicht op 't vergetene
'n weg banend door het grid

alle veranderingen
neigen tot verdenken
delende de spanningen
moeite met afzwenken

het stuur komt zachtjes los
bochten lastig te maken
ben ik alsmaar weer de klos
om achterop te raken

werd het maar begrepen
kon ik rusten van tijd tot tijd
niet steeds door vrees gegrepen
soms is dat wel de realiteit