vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
tranendal
Elke dag,
Zie je wel een traan.
Die vanaf mijn ogen,
Naar mijn kin stromen.
Voel de pijn,
Waar ik voor huil.
Anders is het moeilijk,
Te begrijpen voor je.
Laat me niet vallen,
Ook al weet je nu alles.
Want als je gaat,
Stort mijn wereld in.
Ik heb je nodig,
Ik kan het niet alleen.
Maar toch liep je weg,
En liet mijn achter.
Je liet mij achter.
Met al mijn tranen.
Met alle pijn,
Waar ik niet blij mee ben.
Nu leef ik in een tranendal,
Maar jij die het niet ziet.
Omdat jij wegliep,
En mij hier eenzaam achterliet

Ingezonden door
Geplaatst op
01-05-2013
Geef uw waardering
Op basis van 2 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
HuilenReacties op ‘tranendal’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!