vorige gedicht
vorige gedicht
Krishna's Dolk.
van Mirabai.
De dolkenwerper
werpt een scherpe blik naar mij,
mijn hoofd slaat op hol.
Pijn in arm en been,
ik struikel en ik stuntel en
mijn hart doet zo zeer.
Niet alleen maar ik,
minstens drie vriendinnen ook
waanzinnig verliefd.
De dolkenwerper,
ik herkende Hem, Hij zwerft
graag in de bossen.
Maan en patrijzen,
lamplicht en motten, zonder
water stikt de vis.
Zonder Hem kan ik
niet meer, hoe moet ik leven,
zou Hij verdwijnen ?!
Ga gauw naar Hem toe
en zeg Hem van mij: "Mirá
voelt zich thuis bij U !!"
Vertaling: ç™½ç‹ [7 haiku's]
[Engelse versie heet: "The Dagger".]
Reacties op ‘Krishna's Dolk.’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!