Venetie

Grachten, gondels
paleizen aan ‘t water
een zinkende stad
fonteinengeklater

Een paar uren
van die eeuwigheid
blijven mij bij
raak ik niet meer kwijt

Het is nu verleden
te mooi om te wonen
het blijft een droom
te weinig het gewone

De stad kluistert mijn ogen
als ik er weg uit vaar
wederom als ik later nuchter
het Hollandse raam uit staar

zie ook www.josevanrosmalen.nl