vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Het kind
Terwijl een traan uit mijn ooghoek,
beneden mij de grond vind. Voel
ik niets dan leegte binnenin mij.
Ben ik weer even het kleine kind.
´S nachts alleen in het koude bed,
met niemand die over mij waakt. Ben
ik voor even in mijn eigen lichaam.
Zonder dekking en masker, naakt.
Terwijl mijn ogen dichtzakken,
van alle slaaploze nachten. Is
er binnen mij niets dan leegte.
Omdat jij mij tot speeltje achtte.
In de nachten heersen nachtmerries,
over hebberige handen ,geile ogen. Die
hun weg vinden over mijn lichaam.
Jouw woorden die mij, -het kind- bedrogen.
Reacties op ‘Het kind’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!