Pesten

Pesten drukt mij beestachtig neer
Dit houdt niet op
En het doet zo’n zeer..

Wat is het toch
Dat zij niet kunnen begrijpen
Om voorgoed te stoppen
Mijn binnenste tot leegheid te knijpen?

Spoedig zal ik zijn opgebrand
Want zij ontsteken de gruwel
Ik sta wel aan de kant
Maar weglopen kan ik niet..

Laat mij voelen dat ik voldoende ben
Dat ik bij jou hoor
Maar tranen spreken deze zinnen niet uit
Zonder hun zal ik vrij zijn dat weet ik zeker
Maar nooit geheeld
Nee, dat kan niet meer..â– 

Ik smeek dat dit ooit stopt