De schepping

Adam had niet in de mot
dat aan de appelboom God
een vijg met een groot blad
aan een tak verscholen had

Toen Adam zin had in wat fruit
en danig kriebels aan zijn fluit
stapte hij bij daggeraad
naar de boom van goed en kwaad

Hij dacht dat hij een appel greep
maar ’t was de vijg waarin hij neep
Rond de vijg schiep God een wezen
die zijn kriebels zou genezen

Het vijgenblad was ambetant
en werd bronstig weggebrand
Eva bluste toen in zee
de brand die Adam bij haar dee

God zag het veel te laat gebeuren
en sprak nu mag je niet meer zeuren
als alle vissen in de zee
voor eeuwig ruiken naar de plee