Haar marionetten

een uurtje zolder
zei ze zacht en lachte
je weet toch dat ze
altijd op mij wachten

zij speelt geen verdriet
vertelt over de dagen
schikt kleding en kamt haren
met haar broze hand

polijst hun band
in warme trekken
laat haar marionetten
weer leven in bewegen

de zolder rust
na een lieve avond kus
streelzacht zijn de zuchten
geborgen naar de morgen


wil melker
18/04/2013
www.wilmelkerrafels.deds.nl