Ware liefde

Een oude man hielp zijn vrouw in bed
Onder een sprei met afgedragen randen
Schoof heel dicht tegen haar aan
Beiden rimpelig en zonder tanden

Alle twee in de warmte van elkaar
Beschenen door het laatste licht
Inwendig nog jong van geest
De rand van ‘t leven nu in zicht

Liefelijk keek hij naar haar op
We hebben nog weinig tijd
En zelfs voor een berg van goud
Wil ik je in dit leven niet kwijt

Dat weet ik jongen zei zijn vrouw
En nog in geen duizend jaar
Zelfs niet een berg van goud
Haalt ons nu nog uit elkaar

Ze bleven nog even wakker
Elkaar een laatste zoen gegeven
En zeiden slaap maar zacht
In armen en gedacht verweven

Het vrouwtje draaide zich plots om
Ik krijg het hier benauwd
Doe de deur nu maar op slot
Hier ligt een grote berg van goud