kwijt,
kwijt,
nu ben ik je kwijt
m'n gevoelens doen zo een pijn
hoe zal het nu met je zijn
heb je nog steeds zoveel pijn
mijn tijd met jou was zo fijn
waarom moest het zo zijn
je leed ook zo een pijn
eindelijk had ik een vriend
zonder dat ik dat in het begin zag
geef jij mij iedere dag een lach
jij geeft mij kracht bezorgt me iedere dag een lach
maar nu is de tijd gekomen
het is te vroeg en niet eerlijk
maar als het beter is zal ik aan je denken
en je me liefde blijven schenken
nu is de pijn over, zal aan je blijven denken!
lummel je blijft mijn #1 hond!
Ingezonden door
Geplaatst op
15-04-2013
Over dit gedicht
dit gedicht gaat over m'n mastino waar ik heel veel van houd... en waar mijn moeder destijds mee dreigden hem weg te doen. dit gedicht heb ik toen er tijd geschreven...
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Hond Lach VerdrietReacties op ‘kwijt,’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!