Sneeuwgordijn

Een eindeloos sneeuwgordijn
geweven vlokken ijs ragfijn
valt op de aarde uit de lucht
eentonig wit zonder gerucht

Het gordijn rolt tot tapijt
zacht en vlokkig uitgespreid
zo glanzend wit zo donzig fijn
als de vacht van hermelijn

Het tapijt toont diepe stappen
die de dikke wol weghappen
daaronder wordt het spiegelglad
glazig blinkend glibberig nat

Autobandensporen rijden
diep in het tapijt en snijden
grauwe stroken uit de vacht
die op het dooien wacht

De vacht ontbindt tot pap
die verwatert en dan rap
zijn weg zoekt naar een gracht
waar het de grote zee afwacht
mark032013