Drempels
Ik ben goed in muren bouwen
bakstenen en een blok beton
onmogelijk van mij te houden
niemand probeert het nog,
zelfs niet als het kon.
Ik zit tussen 4 muren
en een glazen deur.
Zo zit ik daar al die uren
verlost van al ’t gezeur.
Die muren zitten in mijn hoofd
drempels, weet je wel.
Een sleutelbewaakster die nooit in mij gelooft
en mij drempels? Die groeien te snel.
Mijn muren zijn te hoog
mijn deur te glazig,
te wazig
alsof ik mijzelf beloog.
Mijn drempels houden mij tegen
te verleggen, mijn veel te rechte wegen
Ik kan me er niet tegen blijven weren,
maar dat betekent niet
dat ik het niet zal proberen.
Drempels, weet je wel.
Reacties op ‘Drempels’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!