vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
nooit meer
NOOIT MEER
De pijn stond in je ogen
Je hebt heel hard gestreden
Je wilde je kind niet verlaten
O, wat heb je toch geleden
Dat warme, warme nest
de schoot waar ik uit ben geboren
die bestaat niet meer
Ze is voorgoed verloren
Ik sta hier bij je graf
Jouw pijn is nu de mijne
Langzaam wordt hij minder
maar zal nooit, echt nooit verdwijnen
Ik leg hier deze bloemen
als hulde voor jou neer
Maar deze dag, de Moederdag
zal nooit meer zijn zoals weleer
Reacties op ‘nooit meer’
-
mooi wederom
Twan Hendriks - 16-04-2013 om 11:15