Eeuwige zoektocht naar geluk

Negentien jaar lang, ieder moment van de dag
Realiseren dat je nog lang niet gelukkig was
Om daarna door iedere kleine stoot of slag
Mentaal te breken als versplinterend glas

Dag en nacht de onderdrukking van verdriet
Voor je gevoel op jezelf aangewezen, alleen
Zoals anderen de wereld zien, dat doe je niet
De gedachte om er een einde aan te maken, nu meteen

Maar toch blijft er een heel klein straaltje hoop
Want het beeld van haar, de ware, kan niet stuk
Dat beeld, gevormd door de eenzame wanhoop
Illustreert mijn eeuwige zoektocht naar geluk