woorden doen pijn

en dan begint jouw monoloog
terwijl de zon stijgt
tot aan de avondzon
de hele dag
woorden
woorden blijven vloeien
vanuit jouw mond
jouw woorden
ze doen mij pijn
ik vraag me af of
mijn leven ooit prettig zal zijn
nooit ze ik iets terug
ik durf het niet
en elke dag weer
doe je mij verdriet
jouw stem dreunt in mijn hoofd
ben ik echt zo dom als jij zegt?
Ben ik echt zo stom als jij beweerd?
Doe ik echt alles verkeerd?
Ik voel me als een vogeltje
Dat niet mag vliegen
Dat bang in een hoekje zit
En alleen maar kan liegen
Liegen als ik zeg
Alles gaat goed
Want ik durf niet te zeggen
Wat jij met me doet
en als
de maan omhoog klimt en de nacht zichtbaar wordt
zijn jouw woorden verdwenen
behalve
in mijn gedachten