vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
kapot
kapot
meer dan dat
ben ik niet
mijn hart
is niets meer
dan een brok steen
kapot
beschadigd
leeg, zwart
maar het doet nog steeds
ontzettend zeer
gescheurd
is mijn ziel
meer dan
losse stukken
dat niet eens
er zijn geen stukken meer
geen een
zwarte leegte
lijkt er meer op
geen ziel meer
geen mens meer
wat waren jullie gemeen…
blauwe ogen
kijken naar
een lachend gezicht
van buiten lachen
van buiten blij
maar het is een grootte leegte
zwarte
donkerte
er is niets meer
binnen in mij…
Reacties op ‘kapot’
-
Wauw weer een erg mooi gedichtje! Je hebt je gevoel er erg mooi in verwoord! xxlisanne
lisanne - 27-03-2013 om 13:36