troost

Een gedicht hoeft niet te rijmen.
Dit gedicht poogt alleen
een troost te zijn
voor hen die achterblijven:

zoals de aarde het gat
dicht, waarin de
doden zijn
verdwenen.

Els,Tom en Daysie
hopelijk vinden jullie kracht
om deze kloof
te overbruggen:

Dit gapend gat
dat ligt
tussen de man, van wie je hield
en de vader die je moest cremeren.

Maar ook herinnering
behoeft geen rijm:
gedachten delven
slechts gedachten:

aan ziekte maar ook
aan samenzijn
in liefdevolle
nachten.