De hemel huilde ijstranen

sneeuvlokje, sneeuwvlok, sneeuwvlokken
dwarrelen voor die oude ruit
om kinderen tot pret te lokken
hoewel mama de deur goed sluit

maar mij geven ze gedachten
verloren mensenkrachten
om kalm te blijven
en gedichtjes als deze te schrijven

een vlokje raakt de grond
een koude hemelse witte traan
terwijl ik aan de huiselijke warmte stond
maar net van plan was om naar buiten te gaan

Ik wou roepen: 'Kijk, de hemel huilt!'
ik wou troostende woorden fluisteren
tot opeens iemand mijn gevolens inruilt
door lachend mee te luisteren

ik wou zeggen dat ik niet alleen ben
iedereen en alles heeft zijn ups en downs
maar toen kwam jij, de gelukkigste persoon die ik ken
volgens jou zijn alle mensen clowns

sindsdien staat vast
dat ik voor mezelf zonder iemands medeweten uitmaak
wanneer iets goed is en wanneer tot last
en hoop ik dat ik zo het leven doorgeraak

M♥