vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Met pijn en ongewis
kalk de muren wit
de enige kleur
die mij nog schikt
linten opsmuk
snuisterijen laat ik
in het niet verdwijnen
ongetekend
presenteer ik mij
de laatste schakels breken vrij
schrijf de strijd
maar met het bloed
dat in deze fase vloeien moet
kleur alles in
met pijn en ongewis zonder
dat er een verdwijnpunt is
zal van de daken schreeuwen
wat er op mijn muren is geschreven
als ik dan nog tijd heb om te leven
wil melker
21/03/2013
www.wilmelkerrafels.deds.nl
Ingezonden door
Geplaatst op
21-03-2013
Geef uw waardering
Op basis van 3 stemmen krijgt dit gedicht 3 van de 5 sterren.Social Media
Tags
Leven Onzekerheid PijnReacties op ‘Met pijn en ongewis’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!