vorige gedicht
vorige gedicht
Eenzaam
Mijn liefde is vervlogen,
heel zachtjes uitgeblust.
Geen hand meer op de mijne,
geen mond meer die mij kust.
Geen lachje uit de verte,
geen hand meer door mijn haar.
Niet meer samen zitten en kijken naar elkaar.
Er vallen nu geen woorden,
er is geen ergernis.
Nu weet ik uit ervaring,
hoe eenzaam, eenzaam is!
Reacties op ‘Eenzaam’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!