Tot waar het eindstation zal zijn

Omgeroepen ter informatie
Station in zeker zicht
Vaarwel voor degene die
Zijn stappen zo elders richt

Ik kan niet uitstappen
Tot waar het eindstation zal zijn
Maar jij zal zo wel gaan
Jij kruist maar even mijn levenslijn

Verder gaat het weer
Langs muren zonder zicht
En na een donkere tunnel
Ineens weer helder licht

Bomen waardoor je
Het bos niet meer ziet
Of een rivier
Waar ik van geniet

Onbegaanbare plaatsen
En een lieflijk paadje daar
Donkere wolken of
Het zonnetje zo klaar

Dicht hangende bewolking
Grauw aanzien op aarde
Omhoog kijken geeft de zon
Achter de wolken waarde

De trein staat even stil
Mensen stappen in en uit
Afscheid en ontmoeting
‘Verder’ roept de fluit

Langs huizen in aanbouw
Of fundament gelegd
Een mooi voltooid gebouw
Komt daar ooit terecht

Doodlopende weggetjes
Daar moet je weer terug
Sta dan plotseling tegen
De muur met je rug

Langs stoplichten, rotondes
Of kruipunten zo groot
Een keuze moeten maken
Brengt soms in nood

Wegwijzers en borden
Hoe je wel moet gaan
Ik let er goed op
Zie ze niet altijd staan

Onoverkomelijke sloten
Met mogelijkheden, onverwacht
Er ligt een plankje overheen
Dat had ik niet gedacht

Een blauwe lucht met hier en daar
Een plukje wattig wit
Jagend langs vergezichten
Verder gaat de rit

Langs stukjes van levens
Huis, boompje en beest
Voor je het weet
Is het voorbij geweest

Onvoorstelbaar hard
Rijd mijn trein er voorbij
Alle indrukken, het leven
Het passeert mij