vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Koud
Hoor hoe de wind
fluisterend
de zielen meedraagt van zij
die gehoord wilden worden.
Kijk hoe de nacht
stilzwijgend
een sluier legt om
de wereld die
niet luisteren wil.
Takken omarmen
het vervlogen geprevel
uit oud verleden.
Koud
sluiten levens de ogen
voor lispelende doden.
Reacties op ‘Koud’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!