eigen gedoe

schenken we nog aandacht
of zijn we zo beschonken
laveloos dronken
door de tic van het eigen ik

in een wereld van ontkerkelijking
rest ons enkel zelfverwerkelijking
onze ‘naaste’ is slechts een woord
dat de armlastige toebehoort

miljoenen mensen rouwen
om de dood van één popidool
maar de vele mannen en vrouwen
die dagelijks sterven in het riool

worden vergeten, ook als we ‘t weten
medeleven boeit voor een moment
we raken snel vermoeid, zijn alles zo gewend
verwend en moe, te druk met eigen gedoe


Huib van Riet