kanker

die strijd die maar eeuwig duurden
de pijn die maar bleef schuren
die onverdragelijke pijn
dat was niet fijn
altijd dag op dag
wat zat er onder die lag?
je hield je maar groot
ik zat bij je op schoot
en voelde de pijn
wat ging er tog om in je brein
altijd weer naar het ziekenhuis
nooit is veilig thuis
je wist wat er allemaal kon gebeuren
en bleef maar treuren
je vond het genoeg
ook al was het nog vroeg
je maakte er een eind aan
en besloot om te gaan
de dokter kwam en gaf je een spuitje
ik herinder me nog zijn truitje
wat je nog zij was ikhouvanjulie ik wil wel maar kan niet meer
als ik aan die zin denk ga ik kapot keer op keer
opa ik mis u