Uit verwaaide sporen

heb altijd geschreven
kijk naar de mensen om mij heen
waar zijn mijn boodschappen gebleven

de stukjes hemel
die ik gretig deelde
voel ik soms in een warme hand

de schouderklop en tranen
lees ik in verhalen
uit verwaaide sporen op het strand

veelzeggend blijft de stilte
die in dialoog nog echoot
nadat wij al lang uitgesproken zijn

zij geven terug
wat in beleven geëigend is
zo slaan wij in herkennen weer die brug


wil melker
16/03/2013
www.wilmelkerrafels.deds.nl