gloed van hoop

Ik lig verlaten in de kou.
Opgesloten in het niets,
Omringd door leegte.
Het beklemmende donker
Is alles wat ik zie.
Het huilen van de wind
Is alles wat ik hoor.
De barre grond,
Is alles wat ik voel.
Een sprankje hoop,
Is alles wat ik heb.
Heel dichtbij, diep van binnen,
Wakkert een vlammetje.
Heel dichtbij, diep van binnen,
Bij ons allemaal.
Heel klein en vredig.
Koester het,
Stel het open,
En doorbreek zo het duister.