Verlegen lach

Wanneer jij glimlacht,
dan zie ik het verlangen.
Jouw ogen,
van de eenzame tranen.
Die je achetr jouw masker,
niet meer kan verbergen.
Jouw bleke gezicht,
die mij aanstaart.
In jouw angstige blik,
voel ik het verlangen.
De pijn van lijdende jaren,
De confrontatie met jou.
Mijn zielige spiegelverwant,
elke keer opnieuw.
Marteling om jou zo te zien,
een eeuwigheid geleden.
Jouw verlegen lach.
Stilletjes van het toneel,

Verdwenen....!