1Ste wereld oorlog. (een verdrietig gedicht)

Het Gevecht begon.
En de mensen waren blij,
elke dag vechten, elke keer strijden.
Gelijk was de pret voorbij.

En maar rennen, en maar huilen,
verstopt met depressie in diepe kuilen.
Arme kinderen, verdrietige mensen,
leven en gelukkig zijn konden deze vechters nog wensen.

Jammer genoeg gingen er mensen dood,
sommige waren kinderen.
Ze waren hartstikke jong
Ze dachten ook: Als ik dood ga!
Zie ik vrede en de zon!

Dan zie ik dat de bijen zoemen,
Alles is dan ook vergeven.
Alles bloeit, dus ook de bloemen,
en ons lichaam is genezen.

Dag oorlog, dag kwaad.
Het spijt me dat ik wegga,
alles voor niks helemaal niks. Verdorie....

Maar nu is het klaar,
ik ben in de hemel.
Met hoop,
en met glorie....

Gemaakt door Jennifer.