1001 Gedichten

1001 gedichten

Zet ook uw gedichten op 1001Gedichten.nl

Heeft u nog geen account? Meld u gratis aan!

Print dit gedicht
vorige gedicht

1Ste wereld oorlog. (een verdrietig gedicht)

Het Gevecht begon.
En de mensen waren blij,
elke dag vechten, elke keer strijden.
Gelijk was de pret voorbij.

En maar rennen, en maar huilen,
verstopt met depressie in diepe kuilen.
Arme kinderen, verdrietige mensen,
leven en gelukkig zijn konden deze vechters nog wensen.

Jammer genoeg gingen er mensen dood,
sommige waren kinderen.
Ze waren hartstikke jong
Ze dachten ook: Als ik dood ga!
Zie ik vrede en de zon!

Dan zie ik dat de bijen zoemen,
Alles is dan ook vergeven.
Alles bloeit, dus ook de bloemen,
en ons lichaam is genezen.

Dag oorlog, dag kwaad.
Het spijt me dat ik wegga,
alles voor niks helemaal niks. Verdorie....

Maar nu is het klaar,
ik ben in de hemel.
Met hoop,
en met glorie....

Gemaakt door Jennifer.

vorige gedicht
Toevoegen aan favorieten

Ingezonden door

Geplaatst op

Over dit gedicht

Het gaat over de mensen alle mensen, die meevochten in de 1ste wereld oorlog.

Geef uw waardering

Op basis van 5 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.

Social Media

Tags

Schoolproject.

Reacties op ‘1Ste wereld oorlog. (een verdrietig gedicht)’

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!

Reageren

We gebruiken uw gegevens alleen om te reageren op uw bericht. Meer info leest u in onze Privacy & Cookie Policy.

Wilt u direct kunnen reageren zonder elke keer naam en e-mailadres in te voeren? Meld u hier aan voor een account!

1Ste wereld oorlog. (een verdrietig gedicht)