vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Verdriet
Tranen ontnemen mij het zicht
Ik zie niks, ook al kijk ik in het licht
Alle verdriet in mij opgekropt
Ik wil alleen nog maar dat het stopt
De mensen luisterden niet naar mij
Hoe ik ook huilde en wat ik ook zei
Ik voelde me toen heel eenzaam
Iedereen liep aan me voorbij
Toen kwam zij
Ze luisterde naar mij
Ze is iemand die echt om me geeft
Iemand die alles voor mij over heeft
En langzaam stromen de tranen nu
Met al mijn verdriet weg
Reacties op ‘Verdriet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!