Verloren zoetigheden

Ik ben diegene dat je geluk opzoog
vanuit je beker waaruit je van het
leven dronk en de smaken proefde.
Je smaakte het bitter van al je
verdriet dat je hebt gekend. Het
bitter zijn van de ellende en ziekte.
Je smaakte het zout in de beker.
Het zout van het zwaar geweld, de
voortdurende oorlogen. Het zout van je
tranen. Je smaakte het zout van de zee
van je hoop.
Je proefde en nam het zure waar.
Het kwijtraken van een dierbare, het
verliezen van een doel. De zure gevoelens
van het leven die opstapelen in je hart.
Je dronk gulzig van het sapje, van de
drank des levens maar je smaakte het
zoete niet...
Ik ben diegene dat je geluk opzoog
van jouw levenssap. Ik liet je
niets proeven. Ik dronk het zoete op.