vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Bezonken beelden
Je verschrompelt de kleinste cel in me
en je vervloeit de leegte in me tot
dode adem.
Je bezit spijkers op je lange tong
die me steken wanneer je me
kapot scheldt.
Jouw bleke handen zijn prikkeldraad
die mijn huid scheuren en mijn bloed
spat op jouw blote ogen.
Jouw zwaar hoofd is net een hamer
die mijn hart breekt tot grind.

Ingezonden door
Verwijderde gebruiker
Geplaatst op
13-03-2013
Over dit gedicht
Beter één kogel door je hand dan tien door je rug
Geef uw waardering
Op basis van 16 stemmen krijgt dit gedicht 4 van de 5 sterren.Social Media
Tags
MoeilijkhedenReacties op ‘Bezonken beelden’
-
Het klopt wel. Alles is opnieuw. Mooi gedaan en goed positief. Ga zo door!!!!
Sven (swaggerlol) - 04-04-2013 om 16:08
-
Mooi. Kort maar krachtig. 5 sterren
Marouscha - 10-04-2013 om 19:32