Mantel der liefde

Als je de mantel der liefde
Van je schouders voelt glijden
Valt het soms wel eens voor
Dat wegen zich plots scheiden

Maar ik denk aan die plaats
Die zich in mijn hart bevind
Waar diegene die me lief vond
Eeuwig zit en teerbemind

Als plots een zoen je lippen ontstijgt
Om weer naar mij op zoek te gaan
Dan komt in mij die waakvlam vrij
die alle vuur weer aan doet slaan

wat we weer hebben afgelegd
heeft ons nu bijeen gebracht
maar misschien niet sterk genoeg
en ontbreekt de toverkracht

Uiteindelijk zal dan iemand gaan
Een eigen weg met eigen zorgen
Met een vrolijk lief gezicht
Maar de tranen diep verborgen