vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Je nooit meer aan te raken
Mijn vingers tasten duister
ik ben zo alleen en klein
nu ik niet meer naar je luister
moet ik denken aan mijn brein
gevoelens kunnen nu niet staken
de nacht valt neer in pijn
je nooit meer aan te raken
doet mij twijfelen aan mijn zijn.
Reacties op ‘Je nooit meer aan te raken’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!