kinderen

kinderen

gedrieen delend de twee banken
die onverwoest staan

schreeuwend en roepend
verschillende namen keer op keer
terugroepend wees eens bedaard
maar die van binnen wetend
er komt ooit weer rust

is dit waar wij op wachten
het zal toch wel niet
over nog jaren die gaan komen
stemmen worden lager en harder
of hoger en zachter

tot gefluister vol begrip
een voor een gaand
stilte achterlatend
gelukkig nog jaren durend