Het Einde

Je bent bang.
Elke keer voor wat er gaat komen.
Je bent bang voor wat de woorden kunnen zijn.
Niet om alleen die dingen te kunnen voelen.
Elke dag ,
Elke dag dat verdriet
en bang voor de pijn.

Hoop je op een leven zonder zorgen
Een leven zonder verdriet
Zonder angst en pijn
Kon je maar even, heel even
Even een dag te leven om
gelukkig te kunnen zijn.

Om te weten wie er van je
houden
Wie er voor je klaar staat
Dat ze je beschermen
Jou te beschermen tegen
het verdriet en de haat

Elke dag sta je op, en dan
hoop je
Hoop je dat ze die ene keer er niet zullen zijn
Een dag, een dag maar
Een dag zonder pijn.

Ze schelden , ze slaan
Ze roepen worden die je kwetsen
En je ziet nooit wie er voor je
klaar kan staan
Jij bent klein en zij zijn te groot
Jij hebt angst zij hebben plezier
Jouw gedachten
Was ik maar niet hier

Ook die gedachten
Die je hebt bij het opstaan
En bij het slapen gaan:
Ik kan niet meer
Ik geef het op
Ik kan niet meer verder gaan’
Laat me
Laat me alsjeblieft van deze wereld gaan

Ja...
Ja al die tranen
Al dat pijn, al dat verdriet
En er is niemand,
niemand
Die jou kwelling ziet

Je ziet dat ze niks om je geven
Langzaam geef je je hoop op
Nu een dode blik in je ogen
Je wilt gewoon niet meer
verder leven.

Het gaat niet meer,
Het lukt niet meer
Je kan niet meer zo langer zo
Jouw leven doet gewoon zeer

Elke dag wenste dat ik nooit
was geboren
Om alleen die pijnlijke
woorden niet te hoeven horen
Al die kwelling, al die pijn
Wenste ik dat ik niet die ene
persoon hoefde te zijn.
Sommige konden mij niet helpen
en weten vast niet wat ik bedoelde
Maar jullie wisten niet wat ik
door maakte en wat ik voelde

Met jullie had ik een band
Ik hou van jullie
Ik hou van jullie
En ik zal op jullie wachten,

wachten aan de andere
kant