Bevriende idioot

Ooit vloog jij zo hoog
bezag jij werelden en wonderen
bomen groeiend tot de hemel
en je viel niet, je viel nooit

over mijn woorden moest je denken
de vraag was als een ontwerp
voor de droomtuin van de toekomst
en je at niets, je had niets gegeten

op de bodem was de grond te nat
er groeide geen wildernis
op het beton van de stad

je pakte de atlas en zocht een land
met je vinger wees je een eiland aan
nadat al jouw gedachten verdwenen
wees je naar de zee,

de zee van het verdwijnen.