Soms...

Je zit nu al anderhalf jaar bij mij in de klas,
En soms wou ik een heel klein beetje dat het niet zo was.
Het begon vorig jaar met mijn nichtje Britt,
die nu in de 3de van het Develsteincollege zit.
Je hebt gelijk als je zegt: ‘ze is een beetje raar’,
zo met die gekke kleren en haar roze/paarse/groene haar.
Maar toch denk ik ‘’het staat haar best goed’’,
En ik weet waarom ze het doet.
Want 4 jaar geleden stond haar leven op zijn kop,
en ondanks jou gepest gaf zij de moed nooit op.

Op school, en tegenover iedereen op het internet, werd Brittney,
mijn nichtje door jou voor gek gezet.
Dat jij Britt zo pestte deed me veel verdriet,
totdat Britt die bemoeizucht niet meer wilde en tegen mij riep: ‘Je bent me
moeder niet’.
Zo zette ze mij op school in de kantine voor gek,
en ging ze tegen mij te keer als een beest,
Ik ben nog nooit ergens zo kapot van geweest.
Soms snapte ik wat ze bedoelde,
Maar zij kwam toch steeds huilende naar mij toe,
soms snapte ze dan niet dat ik ook door jou werd gepest door al dat gedoe.
Maanden lang hield ze vol dat het niet waar was wat ze had gedaan,
totdat ze later een keer sorry zei, ik heb het nog op mijn mobiel staan.

In de zomervakantie wist ik het al… Jij komt bij mij in de klas,
en soms hoopte ik een klein beetje dat het niet zo was.
Vanaf de allereerste schooldag begon jij ermee,
als ik soms huilend op de gang stond, was je nog niet tevree.
Jij vond dat ik er niet uitzag, door mijn uiterlijk en nichtje van.. Was ik bij jou altijd
de klos, en maar steeds beginnen over Britt,
want die liet je ook niet los.
Bij Nederlands moest ik iets over mezelf vertellen voor de klas,
Jij weet niet half hoe moeilijk dat voor me was.
Ik dacht ’ik ga ervoor’,
maar dat je weer bezig was had niemand door.
Nu weten er een paar leerlingen hoe het zit,
maar niet toen je na afloop zei, ‘vertel eens wat over je leuke nichtje Britt’…

Elke dag kreeg ik van jou commentaar,
soms over hoe ik me gedroeg maar ook over mijn kleren, tekeningen of haar.
Op internet kon ik de k…. krijgen en volgends jou ging ik eraan,
Mijn ouders zijn toen naar de directeur gegaan.

Om hem te vertellen dat dit niet langer meer vol te houden was,
en waarom niemand iets door had in de klas.
Soms deden andere leerlingen ook met jou mee
en dat was niet fijn, nu begrijp ik dat ze niet tegen jou opgewassen zijn.
Drie maanden ben ik gestopt met eten,
en dat ik alles er weer uitgooide hebben mijn ouders lang niet geweten.
Ik voelde me geweldig en kon de hele wereld aan,
ook wist ik dat ik fout bezig was ik had het gevoel jou te verslaan.

Een half jaar lang ben ik door jou ziek van ellende geweest,
en die tijd zag ik de dokter en mijn bed het meest.
Ik heb intussen ook nog de ziekte van pfeiffer gehad, zonder dat ik het wist,
ik was de hele dag moe, en heb daardoor aardig wat lessen gemist.
Soms dan moet ik naar de directeur toe, om hem te vertellen hoe het die week is gegaan en of jij tegen mij nog iets hebt gezegd of gedaan.
Hij vind mij een zeikerd, dat heb ik gehoord van leerlingen uit mijn klas,
ik heb het hem gevraagd en hij zei dat het niet zo was.
Toch ben ik door dit het vertrouwen in hem kwijt, en zal ik hem niet alles
Meer vertellen al vindt hij mij nog zo’n stoere meid.
Volgends hem doe jij zo tegen mij om mijn goede cijfers die ik haal,
soms wou ik dat het anders was gelopen, dat is waar ik nog het meest van baal.

Jij vind mij niet leuk, daar ben ik nu wel achter gekomen,
maar ik jou ook niet, zelfs niet in mijn dromen.
Soms heb ik de neiging jou dit allemaal te vertellen, maar dan moet ik
het weer met jou pesterijen stellen.
En daar heb ik op dit moment wel een beetje genoeg van gehad,
want ik ben nu denk ik wel op het goede pad.
Ondanks alles zit ik na alle narigheid beter in mijn vel,
al moet ik nog wel steeds naar de psycholoog, dat dan weer wel,
zij zegt dat jij ook net als ik heel onzeker bent,
en dat je dat door andere te pesten het van jezelf ontkent.
Waarom ik mij dat gepest van jou zo heb aangetrokken vraag ik mezelf
nog iedere dag,
soms kun je toch normaal tegen iemand doen die je eigenlijk niet mag.

Er zijn nog steeds dingen met mij mis,
en weet de huisarts nog steeds niet wat dat is.
Want door alle stress zijn mijn darmen van slag,
en slik ik 2 soorten medicijnen, 3x per dag,
en zijn er soms dingen die ik niet eten mag.
Ik wil dat je beseft wat pesten met iemand kan doen,
Ik zou echt niet willen ruilen nog voor geen miljoen.
Wat jij met anderen kan doen is met geen pen te beschrijven,
weet je dat ze soms je vrienden zijn omdat je dan van hun af zult blijven.
Ik kan je nu wel aan, ik laat het allemaal niet meer gebeuren,
als je weer eens boos naar me kijkt, kijk ik gewoon terug…tot in den treuren.
Je zit nogsteeds bij mij in de klas, het maakt me eigenlijk niet meer uit, al wou
ik dat het gepest helemaal over was…