Er staat iemand voor de deur

Wilt u ook iets geven voor…
zo’n zeven keer per jaar,
dan voor dit, dan voor dat,
paadje op, paadje af,
de bus is nog niet zwaar.
Wie ik niet thuis tref
schrijf ik op,
morgen weer een ronde,
soms doet de bel het niet
dan loop ik achterom.

Achter zoveel deuren
een wereld van verschil
in kleur, in smaak, in geuren,
of ‘k even wachten wil…
’t is overal hetzelfde,
waar is mijn portemonnee,
men is meestal welwillend
maar soms tref je ook nee.

Eens liep ik voor het Beatrixfonds
toen iemand zei: ja daaag,
die heeft toch zeker geld genoeg,
daar doe ik niet aan mee.
De deur viel krachtig in het slot,
daar stond ik, toch wel komisch,
collecteren is een vak apart
maar elke keer weer lonend.

Coby Poelman-Duisterwinkel