Strijd tegen kanker

Jaren vocht hij voor zijn leven,
Het was een barre strijd.
Toch is hij altijd sterk gebleven,
Maar ook voor hem was het tijd.
Hij heeft echt alles gegeven,
Tot de dag dat hij overlijdt.

Het hele dorp was in rouw,
Niemand wou dat dit zou gebeuren.
Iedereen was hem altijd trouw,
Die mensen lopen nu te treuren.

Een kennis was hij en meer dan dat,
Hij was een echte vriend.
Het enige waar hij mee zat,
Is waarom hij deze ziekte had verdient.

Hij was echt aan het knokken,
Voor zijn ziel en voor zijn hart.
Hij liet zich niet zomaar stokken,
Door de ziekte die velen tart.

Dapper bleef hij tot het eind,
Hij gooide met het levensanker.
Wachtend tot de pijn verdwijnt,
Na en lange strijd tegen kanker.

Niemand had dit verwacht,
Niemand had dit kunnen weten.
En ook al rust hij nu zo zacht,
Niemand mag hem ooit vergeten.