rotsen

Heel mijn leven waren jullie er, jullie zijn een deel van mij.
Door jullie toedoen had ik veel verdriet, maar jullie maakten me ook blij.
Jullie zijn de reden dat ik ben, wie ik ben.
Juist daarom kan ik jullie niet zomaar laten gaan.

Nu een nieuwe plaats ontdekt.
Er ligt geen weg, dus zelf een pad gebaand.
Met jullie als rotsen er middenop.
Te kostbaar voor de sloop.
Te zwaar om snel te verplaatsen.
We moeten een weg maken tussen de rotsen.
Dit pad is zwaar en duurt erg lang,
Uiteindelijk in ons beiden belang.

Ik ben vrij.
Jullie zijn een blijvende herinnering voor mij.
Wie ik was, en waar we uiteindelijk zijn gekomen.
Dit is de plaats van al mijn dromen.