vorige gedicht
vorige gedicht
Henoch
Ik zie ze zo over
deze aardbol gaan
samen al pratend en af en
toe blijven ze even staan.
Wat zal dat een fijne
tijd zijn geweest,
wandelen met God
dat lijkt me een feest.
Maar ze waren aan
het wandelen gegaan,
maar opeens kwamen
ze bij de hemel aan.
Henoch voelde zich nog te
jong met zijn 365 jaar,
maar volgens de Heere was
het juiste moment nu daar.
Zo mocht Henoch voor
altijd thuis komen,
om bij zijn Vader en
Vriend te wonen.
Genesis 5:22
Reacties op ‘Henoch’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!