Storm

Zware levensstormen drukken mijn hart te neer
Zorgen over morgen doen mijn harte zeer

Lange adem zuchten om mijn pijn en leed
Lijken mij ’t ontvluchten in mijn levenszweet

Donkere wolken pakken boven mij saam
Duister en verlaten moet ik verder gaan

Alleen sta ik ervoor, ik kon nergens heen
Angstig en bang in het leven afgesneen

Woest staan de golven op mijn levensschip
Wakend, is de vuurtoren is een veilige stip

Goede hoop is mij alreeds ontnomen
Geen uitzicht meer, er is geen ontkomen

Hopend op een heil dat zeker nooit geschied
Huilend in mijn eigen, zeer groot verdriet

Langs het einde van de weide oceaan
Lege horizon, maak ik moet verder gaan

Varend over hoge en woeste golven heen
Vecht ik voor een plekje, voor mij alleen

Ooit zal mijn levensschip liggen, aan de kant
Ooit, stevig vast gemaakt aan het veilige land

In een vredige haven, ja een eigen huis
Is een stormwind geen bedreiging meer
In een storm, niets maakt mij bang, ik ben thuis