Vreemd

Mijn hoofd is een rotzooi
Het is een kleren-bende
Niets is meer mooi
Niets is zoals ik het kende

Het zijn mijn gedachten
Die protesteren
Duistere machten
Die mijn hoofd beheren

Zweven door mijn hoofd
Zal er ooit iemand zijn
Die mij gelooft
Wat voel ik me klein

Dagen weken jaren
De duistere diepte waarin mijn ogen staren
Geen uitzicht meer
Dat is pas zeer

Een donkere mist
Hangt om me heen
Ik wilde wel dat ik het wist
Maar dat weet er geen een

Nooit zal er iemand
Mij begrijpen
Niemand
Zal ik de kans van de dood dan maar grijpen

Vreemd, dat ben ik
Anders, dat ben ik
Dood terwijl ik leef
Is dat waar een mens naar streeft

Ben ik echt alleen
Ben ik de enige waar de dood wenkt
Is er niemand om me heen
Die dat ook denkt

Waarom is het leven gegaan
Zoals het gegaan is
Ik kijk er anders tegenaan
Als een groot gemis

Letters woorden en zinnen
Daar kan ik nu even niet mee beginnen
De dood vraagt of ik kom
Waarom...