Stil

De lach stierf weg
Het was doodstil
Alsof ik mijn leven leg
Naast mijn toekomstige graf

De stilte zong
Als in een droom
Zodat het niet tot me door drong
Ik was te vroom

En mocht dat niet verstaan
Was er maar een dan ik mijn leven
Die ik nog kon beleven
Dat deze taal
Door mij verstaan
Zou gaan zingen
Dan pas zou ik verder gaan
Ik zou mijn hart dwingen
Tot vrolijkheid