vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Mijn troetelkind een zwarte Piet
Ik zag een zwarte piet
Zo mooi en zo klein
Hij heeft verdriet
Daarom lacht hij niet.
Zijn kleur is niet meer van belang
Door tranen op zijn wang
Zijn kleding ook al in de kreuk
Dat is helemaal niet leuk
Ik vroeg,wat is er aan de hand
Snikken en stoterend
Vertelde hij mij zijn toestand
Ik mag niet mee met Sint
Ik ben nog steeds een kind
Ik heb kleine voetjes
Ik kan nog geen trucjes
Ik heb zijn tranen,gedroog
Ik heb iets beloofd
Over een paar jaar mag hij mee
Daar was hij tevreden er mee
Zo lief in zo´n pakje gehuld
Zijn lacht met vol onschuld
Zo blij,als je hem nu ziet
Mijn troetel kind een zwarte Piet
Reacties op ‘Mijn troetelkind een zwarte Piet’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!