vorige gedicht
volgende gedicht
vorige gedicht
volgende gedicht
Stemvorken
Het leven een buffet
waarin alleen de vorken eten
en ze noten produceren
van bovenaf gezien een rariteitenkabinet
We zijn ongehoord en toch toonaangevend
Zingen met gesloten mond de omringende geometrie
vaak uit de maat en vals, ondanks onze inherente harmonie
Instrumenten die zichzelf bespelen, niet van koper maar levend
Allen elkaars klankkast
en houvast
Reacties op ‘Stemvorken’
Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit gedicht, een reactie plaatsen kan hieronder!