Je eens zo helder stralende ogen
Je eens zo helder stralende ogen
Starren nu dof en lusteloos voor zich uit
Je schouder zakken steeds meer naar voren
Je hebt je levenslust geheel verloren
Vechten doe je al lang niet meer
Je eens zo vrolijke lach heeft plaats gemaakt
Voor een leeg gezicht dat niks meer toont
Alsof je deze wereld al niet meer bewoont
Ik weet dat je veel hebt meegemaakt
In het verleden en ook in het heden
Al de mannen waar je mee samen was
Hebben je geslagen en bedrogen
Ook je huidige man mishandeld je geest
Je lichaam vertoont vaak blauwe plekken
Telkens wil je er vandoor, een ander leven
Maar je kan nooit anders als hem vergeven
Omdat hij erna weer krokodillentranen huilt
Zegt dat het nooit meer zal gebeuren
Je zielig aankijkt en overtuigd van zijn spijt
Beëindig jij de strijd
Kon je jezelf maar door mijn ogen zien
Een prachtig en waardevol mens
Kon je hem maar door mijn ogen zien
Een verachtelijke egoïstische man
Maar dat doe je helaas niet
En moet ik lijdzaam en zonder commentaar
Toezien hoe je verwelkt in je verdriet
Anders mag je mij van hem niet meer zien
Reacties op ‘Je eens zo helder stralende ogen’
-
Mooi geschreven!!!! :) op je persoonlijke pagina las ik dat jou gedichten meer verhalen zijn ... Maar dit is nu toch wel duidelijk een gedicht? :) (en bedankt dat je mijn gedichten zo weet te apprecieren, dat doet mij heel veel :) ) Liefs Raissa xxx
Gedichtenlady - 31-01-2013 om 21:02
-
Indrukwekkend gedicht, echt heel mooi. 5 sterren waard hoor!! groetjes Erica
Erica - 06-03-2013 om 23:17